رابطه ابرازگری هیجانی و خودکارآمدی با فرسودگی شغلی در کارمندان شهرداری

مقدمه: فرسودگی شغلی از جمله عوارض مربوط به کار است که این سندرم زمینه ساز آسیب‎های فیزیکی و روانی شده و ممکن است موجب کاهش علاقه به انجام کار و در نتیجه افت کارآیی ‏گردد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ابرازگری هیجانی و خودکارآمدی با فرسودگی شغلی انجام شده است. روش بررسی: این پژوهش به روش مقطعی در سال1390، بر روی 200 نفر از کارمندان شهرداری شهرستان شهریار که به روش نمونه‏گیری خوشه‏ای انتخاب شده بودند انجام گرفت. برای جمع آوری اطلاعات از سه پرسشنامه‎ فرسودگی شغلی maslach، پرسشنامه ابرازگری هیجانی & emmons king (1990) و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی schere (1982) استفاده شد. داده‎ها پس از جمع آوری با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چندگانه و توسط نرم افزار spss15 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته‏‎ها نشان داد بین ابرازگری هیجانی و مسخ شخصیت همبستگی منفی و معنی‎دار وجود دارد(05/0p<)، اما همبستگی بین ابرازگری هیجانی و کفایت شخصی مثبت و معنادار بود(05/0p<). خودکارآمدی با خستگی هیجانی و مسخ شخصیت رابطه منفی و معنادار داشت(01/0p<) اما رابطه کفایت شخصی و خودکارآمدی مثبت و معنادار بود(01/0p<). بین جنسیت و مسخ شخصیت نیز یک همبستگی مثبت و معنادار وجود داشت(05/0p<) ولیکن رابطه جنسیت و احساس موفقیت فردی منفی و معنی‎دار بود(05/0p<). همچنین بین سن و موفقیت فردی رابطه‎ مثبت و معنی‎دار به دست آمد(01/0p<). نتیجه گیری: نتایج نشان می‎دهد متغیرهای ابرازگری هیجانی و خودکارآمدی، پیش بین‎های خوبی برای فرسودگی شغلی هستند.